ჩამოცვენილი ფოთლების სევდა
მათაც სტკივათ, ისინიც განიცდიან. რა?–არა აქ გრამატიკული წესები უნდა დავარღვიო, ვის?–ფოთლებს უჭირთ იმ ტკივილის გადმოცემა, რასაც გრძნობენ–თუმცა ხვდებიან, რომ აღარავის სჭიდებათ, აღარავის აინტერესებს მათი ბედი. იციან, რომ ასრე თუ გვიან ვიღაც უხალისოდ, უნუგეშოდ აიღებს ხელში, მოკუჭავს, დაჭმუჭნის, სამუდამოდ დაწვავს, მოიშორებს. შემდეგ კი... ვინ იცის რა იქნება შემდეგ....
...სტკივათ ყოველი ამონასუნთქი, ყოველი გაელვება, სტკივათ უსაზღვროდ, უკიდეგანოდ, სტკივათ წამი, რომელიც აუცილებლად დადგენა, აუცილებლად დაასრულებენ სიცოცხლეს... ვეღარ იხილავენ მზის სხივს, ვეღარ მოუსმენენ ჩიტების გამაბრუებელ, დამატკბობელ ჭიკჭიკს...რატომ?–პასუხი ვინ იცის..შეუბრალებელია სამყარო, ვერ განსაზღვრავს თავის ქმედებას, რომელსაც ყოველ წუთას ეწირება ჩამოგდებული ფოთოლი, უარყოფილი სიცოცხლე, ბუნებას შეკედლებული და აქაც მარტოდშთენილი...
თითქოს მხატვარს ყვითელი ფერი აღარ დარჩენია პალიტრაზე, რომ გადმოგვცეს ჩამოცვენილი ფოთლების სევდა..
დუმს ყველაფერი, საოცარი და სულისშემძვრელი დუმილით ავსებულა შემოდგომა !!!
...სტკივათ ყოველი ამონასუნთქი, ყოველი გაელვება, სტკივათ უსაზღვროდ, უკიდეგანოდ, სტკივათ წამი, რომელიც აუცილებლად დადგენა, აუცილებლად დაასრულებენ სიცოცხლეს... ვეღარ იხილავენ მზის სხივს, ვეღარ მოუსმენენ ჩიტების გამაბრუებელ, დამატკბობელ ჭიკჭიკს...რატომ?–პასუხი ვინ იცის..შეუბრალებელია სამყარო, ვერ განსაზღვრავს თავის ქმედებას, რომელსაც ყოველ წუთას ეწირება ჩამოგდებული ფოთოლი, უარყოფილი სიცოცხლე, ბუნებას შეკედლებული და აქაც მარტოდშთენილი...
თითქოს მხატვარს ყვითელი ფერი აღარ დარჩენია პალიტრაზე, რომ გადმოგვცეს ჩამოცვენილი ფოთლების სევდა..
დუმს ყველაფერი, საოცარი და სულისშემძვრელი დუმილით ავსებულა შემოდგომა !!!
Комментариев нет:
Отправить комментарий